* rakieta

Ostatnio okazało się, iż nasz Dzieć bezczelnie szybko nauczył się obsługi telefonu (niestety mojego...), który do pewnego momentu był tzw. "owocem zakazanym". Do momentu, kiedy jak to zazwyczaj - zwyciężyła wygoda... Niestety nie można mieć wszystkiego: i posprzątanej kuchni i "zabawionego" dziecka. Jednak dzięki obecnej technice udaje się to w pewnym sensie pogodzić. Tak więc Dzieć został obdarzony (nieco na wyrost) zaufaniem i dostał ograniczony akces do pewnych dziecięcych aplikacji. Niestety proces poznawczy dosyć szybko nabrał zawrotnego tempa, o czym zorientowałam się, kiedy usłyszałam, że nasza niewinna Stasina "młuci" bajki na Jutubie (!!?!!)... no, zawsze to lepiej niż jakby zamawiał czołg na allegro... 

I co? I tak już zostało - ja ogarniam kuchnię a w tym czasie Dzieć ogarnia bajki, rzucając mi od niechcenia co jakiś czas kontrolne spojrzenia z kuchennego fotelika. 

Ostatnio po obejrzeniu 78 raz pewnej wywołującej u mnie już torsje bajki, Dzieć zapragnął stać się posiadaczem RAKIETY. A ja, jako zgodny, dobrze wychowany i uczynny rodzic :))), licząc naiwnie na nadchodzące minuty, godziny, ba - DNI (!) ciszy, postanowiłam spełnić jego życzenie (czyt. żądanie). 

Tak więc, jest i rakieta!...

Ciszy niestety nadal brak... :D

 

Trochę po czasie... dokładam małe DIY: